11 września w sali Centrum Kultury i Sztuki została zorganizowana konferencja związana z realizacją kampanii „Widzę- rozmawiam- reaguję. O zagrożeniach czyhających na współczesną młodzież”, nad którą patronat objął Andrzej Sitnik- Prezydent Miasta Siedlce. To kolejne działanie podejmowane przez organizatorów- Centrum Kształcenia Ustawicznego, Szkołę Podstawową Nr 11 im. Jana Pawła II, Internacional Police Association Region Siedlce oraz Komendę Miejską Policji w Siedlcach.
Większość aktywności nakierowana jest na młodych ludzi- uczniów siedleckich szkół podstawowych i ponadpodstawowych. Do nich adresowane są konkursy, spotkania, podczas których poruszana jest tematyka dotycząca szeroko rozumianego bezpieczeństwa w świecie realnym i wirtualnym. Odbywają się one pod wspólnym tytułem „Bezpieczne Siedlce”.
Konferencja to z kolei jedno z zadań skierowanych do dorosłych: nauczycieli, rodziców, osób pracujących na co dzień z młodymi ludźmi i ich rodzinami. Jak bardzo jest ważne podejmowanie takich działań profilaktycznych mówił Andrzej Sitnik.
Monika Mikołajczyk opowiedziała o planowanych działaniach. Obejmą one między innymi zajęcia z uczniami oraz spotkania z nauczycielami i rodzicami, debaty, konkursy, przygotowanie materiałów dla uczniów, filmów i broszury z artykułami dotyczącymi zagadnień profilaktycznych. Oprócz tradycyjnych, znanych z wcześniejszych edycji aktywności, pojawiły się także nowe, wymuszone pandemią - spotkania online.
Piątkowa konferencja była także okazją, by dr Katarzyna Marciniak - Paprocka- Pełnomocnik Prezydenta ds. rozwiązywania problemów uzależnień przedstawiła informację o tym, jak w Siedlcach realizowany jest program przeciwdziałania uzależnieniom, wskazała jakie aktywności mogą podejmować młodzi ludzie. Kampania i piątkowa konferencja to jeden z wielu elementów programu przeciwdziałania uzależnieniom realizowanego przez Siedlce.
Dr Aleksandra Piotrowska mówiła na temat Alienacja dorosłych (rodziców, nauczycieli) a niepożądane zachowania dzieci i młodzieży. Przypomniała co wpływa na rozwój młodego człowieka: biologia, środowisko, wychowanie, podejmowane aktywności. Tematem jej rozważań była nieobecność dorosłych, brak uwagi, czasu, nieuważność, nieumiejętne towarzyszenie młodym ludziom w dojrzewaniu. Zwróciła uwagę, że dorośli powinni zapewnić przede wszystkim poczucie bezpieczeństwa, a rodzina być bezpieczną bazą, z której młodzi wyruszają na penetrowanie świata, ale także bezpieczną przystanią, do której wracają w trudnych momentach. Prosiła, by uczulić mocno wszystkich, że dzieci nie będą prawidłowo dojrzewać, jeśli pojawi się konflikt szkoła - dom. I rodzice, i nauczyciele to bowiem ważni dorośli w procesie wychowania, muszą zatem być sojusznikami, których łączy wspólny cel.
Łukasz Wojtasik mówił, dlaczego w życiu rodziny priorytetem nie może być smartfon i komputer. W wystąpieniu Domowe Zasady Ekranowe, czyli jak zadbać o równowagę pomiędzy czasem online a offline dla dobra dziecka i całej rodziny omówił kilka prostych z pozoru zasad, które powinny zagwarantować prawidłowy rozwój dzieciom oraz właściwe relacje. Szczególną uwagę zwróciła na wpływ ekranu na rozwój mózgu u najmłodszych. Wskazał, co się dzieje, gdy nowe technologie zdominują życie rodzinne. Młodszym dzieciom towarzyszy smutek, utrata nadziei, że jakikolwiek dorosły będzie chciał poświęcić im uwagę, wysłuchać i pomóc. Nastolatki wycofują się z życia rodzinnego, szukając zrozumienia w świecie zewnętrznym. I w tej wypowiedzi nie zabrakło odniesień do ważnych umiejętności, które powinni rozwijać dorośli w kontaktach z dziećmi i nastolatkami: akceptacji, obecności oraz zrozumienia.
Maria Rotkiel w rozmowie z Edytą Biardą poruszyła temat Lifestreaming - sposób na budowanie tożsamości młodych ludzi. Przypomniała, że o streamingu słyszymy od kilku lat, mamy jako dorośli coraz większą świadomość zagrożeń, zwłaszcza, gdy najmłodsi napotykają w Internecie niewłaściwe treści. Jako przykład podała patostream. Zwróciła uwagę na nastoletni ekshibicjonizm, powody, dla których młodzi wrzucają niepożądane treści do sieci. Sporo miejsca poświęciła także sposobom, w jaki dorośli powinni rozmawiać, nie tylko z ofiarami niechcianych relacji, ale także z ich sprawcami, którzy często nie zdają sobie sprawy z krzywdy, jaką wyrządzają innym.
