– Rurkowe, neonowe reklamy starego typu mają duszę. Nowoczesne telebimy, duże ekrany, wielkoformatowe reklamy są kolorowe, dynamiczne, ale czy mają taką duszę jak neony z początku XX wieku? – mówi agencji Newseria Biznes Janusz Profus, Maestro Czekolady E.Wedel. – Wedel lubił „ubierać” swoje sklepy i zakłady produkcyjne w neony, wtedy były one czymś nowoczesnym, tak jak dzisiaj nowoczesne są reklamy wielkoformatowe i LED-y.
Neony reklamowe to część międzywojennej historii Warszawy. Pierwsze pojawiły się w stolicy w latach 20. XX wieku. W okresie międzywojennym miasto zdobiło kilkadziesiąt barwnych, świetlnych napisów umieszczanych na kamienicach i w sklepowych witrynach. Projektowane przez wybitnych artystów były połączeniem reklamy i miejskiej sztuki.
Po wojnie neon E.Wedel ozdobił dach fabryki czekolady przy ul. Zamoyskiego. W latach 50. nastąpiła fala neonizacji polskich miast i rozpoczęła się ich masowa produkcja. Barwne rurki zdobiły miasta aż do światowego kryzysu energii i niedoborów w dostawach prądu w latach 70. W ostatnich latach ostatecznie wyparły je billboardy i instalacje LED.
– Obecnie neony wracają do łask reklamodawców. Świadczy o tym chociażby powstałe niedawno Muzeum Neonów, które cieszy się ogromną popularnością. Mieści się ono w sąsiedztwie fabryki Wedla. Współpracujemy na stałe z właścicielami muzeum, znajdują się w nim nasze historyczne, zabytkowe neony – mówi Magdalena Kołodziejska, rzecznik prasowy LOTTE Wedel.
Około 200 neonów, które zdobiły dawną Warszawę, można dzisiaj oglądać w poświęconym im stołecznym muzeum, które mieści się w praskim Soho Factory. W 2012 roku otworzyła je fotografka Ilona Karwińska. Moda na neony – zabytkowe relikty dawnych czasów – odżyła i obecnie świetlne rurki wracają do sztuki i reklamy.
– Planujemy w najbliższym czasie odtworzenie kilku neonów, które kiedyś zdobiły warszawskie kamienice i fabrykę czekolady na Kamionku. Chcielibyśmy, żeby na dach fabryki wrócił neon przedstawiający słowo „czekolada”. Rozmawiamy też z mieszkańcami Domu Wedla na warszawskim Mokotowie, aby tam również odtworzyć neon, który nawiązuje do historii marki – zapowiada Magdalena Kołodziejska.
Jednym z najpopularniejszych wedlowskich neonów jest ten, który przedstawia symbol firmy – chłopca na zebrze. Mieści się na dachu zabytkowej kamienicy, w której znajduje się najstarsza Pijalnia Czekolady E.Wedel przy ul. Szpitalnej w Warszawie.
Motyw chłopca na zebrze, na prośbę Jana Wedla, zaprojektował w 1926 roku słynny włoski artysta Leonetto Cappiello, uważany dzisiaj za ojca współczesnej sztuki plakatu. Egzotyczna grafika stała się symbolem firmy i promowała jej wyroby zarówno w kraju, jak i za granicą. Chłopiec na zebrze to dziś jedna z najpopularniejszych i najlepiej kojarzonych kreacji reklamowych przedwojennej Polski.
– Nie tylko ten neon na pięknej, secesyjnej kamienicy świecił warszawiakom. Wedel miał neony prawie wszędzie: na sklepie jubileuszowym, który mieścił się przy fabryce, i na ulicy Francuskiej, gdzie wisiał przepiękny neon „Bajeczny”, dzisiaj znajdujący się w warszawskim Muzeum Neonów. Od strony jeziorka na Kamionku, przy parku Skaryszewskim był przepiękny neon firmy Wedel, a prawie każdy sklep firmowy miał swoją unikalną, świetlną reklamę – mówi Janusz Profus.
Rzecznik prasowy LOTTE Wedel podkreśla, że 166-letnia historia Wedla jest ściśle związana z dziejami Warszawy, a neony są jednym z jej symboli. Dlatego marka chce oprzeć swoją komunikację i przekaz reklamowy na tradycji i dziedzictwie historycznym, które stanowią o jej przewadze rynkowej.
– W dobie internetu i wszechobecnej informacji bardzo ważne dla konsumentów jest zakotwiczenie w tradycji, odnoszenie się do autentycznych wydarzeń i historii, które znamy i lubimy – mówi Magdalena Kołodziejska. – Jan Wedel komunikował się ze swoimi konsumentami, ale też influencerami tamtych czasów, czyli z pisarzami i artystami, poprzez prasę. Na łamach gazet trwała dyskusja dotycząca tego, jak mają wyglądać grafiki reklamowe czy Pijalnie Czekolady. Dziś komunikacja jest bardziej bezpośrednia, musimy reagować praktycznie w czasie rzeczywistym.
