Specjaliści od spraw żywienia alarmują: przy dietach 1000–1200 kalorii bardzo łatwo zagwarantować sobie niedoborów witamin i odpowiednich składników odżywczych. Taka dieta może więc być podstawowym powodem utraty elastyczności skóry. W stanie głodu w procesie zdobywania energii organizm zaczyna korzystać z białek, czyli przestawia się z metabolizmu na katabolizm. W ten sposób niszczy ważne białka wchodzące w skład skóry. W konsekwencji może więc dojść do utraty jędrności i gęstości.
– Drastyczna dieta może być stosowana bardzo krótkotrwale, tzn. można sobie zafundować taką dietę na tydzień. Ale żeby z głową chudnąć, należy stosować dietę, która będzie 500 kcal mniejsza od tego, co powinniśmy jeść. Czyli dla normalnie zdrowego dorosłego człowieka to będzie około 1400 do 1600, w zależności oczywiście od płci. Mężczyźni zdecydowanie muszą trzymać się tej górnej granicy – mówi agencji Newseria Lifestyle Magdalena Kurzyp, dietetyk, farmaceuta PSM Pharma.
Suchość skóry, szary kolor, pękanie, łuszczenie, zaczerwienienie, swędzenie i pogłębiające się bruzdy świadczą o źle zrównoważonym odżywianiu, które jest powodowane niedoborami witamin, minerałów, tłuszczów i białek. Dlatego tak ważne jest dostarczanie organizmowi ok. 50 różnych składników odżywczych. Niekorzystny wpływ na wygląd naszej skóry mogą mieć braki żelaza, cynku, miedzi, selenu i magnezu oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych.
– Większość osób dodatkowo ma trudności z wypijaniem 1,5 litra wody dziennie, więc w efekcie skóra tak naprawdę będzie nam się bardzo starzała i nie będzie nadążała nad zmniejszaniem gabarytów. To jest bardzo niekorzystne – mówi Magdalena Kurzyp.
Zdrowe odchudzanie jest długotrwałym procesem. Na uzyskanie satysfakcjonujących efektów trzeba sobie dać co najmniej 5–6 miesięcy. W tym czasie organizm nie powinien być pozbawiony pełnowartościowych produktów. Dieta powinna być tak ułożona, by na talerzu znalazła się zarówno odpowiednia ilość białek, tłuszczów, jak i węglowodanów. Warto też pamiętać o tym, że podczas planowania diety redukcyjnej należy przede wszystkim wziąć pod uwagę własne, indywidualne cechy organizmu m.in. takie jak wiek, płeć, masa ciała, wzrost, oraz aktywność fizyczną.
